Voorjaar

Afgezien van de enorme stapels eierkoekjes die klaarliggen om geglazuurd te worden zijn er veel dingen die "lente" schreeuwen... Zoals

En bijvoorbeeld 

En niet te vergeten 

Laat die zomer maar komen!

Niet vergeten...

Happy hookin'

Ik heb me voorgenomen om op Instagram elke dag een foto te zetten van iets waar ik blij van word. Vandaag is dat een schilderijtje dat ik heb geprobeerd te maken met een leuke app waarmee je bijna echt kunt aquarellen en schetsen. Heb zo niet bij de hand hoe die heet, zal morgen eens kijken. Maar ik ben er wel weer eens achter dat schilderen niet mijn ding is. Misschien kijk ik niet goed genoeg. Of is de verbinding tussen mijn hersenen en mijn rechterhand niet optimaal. Dat zal het zijn. 

Ach, valt best mee met een instagramfiltertje er overheen, toch? 

Nee, dan doe mij maar een haaknaald. Met instagramfiltertje, uiteraard. 

Lang zal ik leven

Ik ben weer eens jarig. Ik word 40. Voor iedereen die zegt dat het vanaf nu bergafwaarts is: gelukkig maar, want bergop moet ik veel harder trappen. 

Blijkbaar had ik er wel mooi weer bij verdiend. En dan wordt er ook altijd gestoepkrijt. Stoep gekrijt. Gekrijtstoept. Zoiets. 

Zo'n mooie tekening vraagt om een vervolg. Wordt vervolgd, dus. 

Lente

Dit jaar hebben we blijkbaar de winter overgeslagen. 

Aantal mm sneeuw: 0

Aantal echte vorstdagen: 0

Aantal cm ijs om te schaatsen: 0

Kans op een elfstedentocht: 0.

Ik vind het wel prima eigenlijk. Het duurt mij altijd al te lang voor de bomen weer blaadjes hebben en op mijn verjaardag morgen een barbecue kunnen doen is ook een unicum. En ik word blij van bomen met bloemetjes en blauwe luchten. 

Ik denk dat ik maar weer eens lekker aan de knutsel ga. In het kader van de lente ben ik bezig met een gehaakte kanten sjaal van tweedraads getwijnd linnen. Heel dun, maar wel fijn voor de zomer! 

Long time etc.

Lang geleden was er eens een mevrouw die een blog wilde bijhouden. Dat ging een tijdje goed, totdat de twee kinderen van de mevrouw rond gingen lopen en met hun tengeltjes overal aan gingen zitten, zodat de mevrouw nergens meer tijd voor had. Als de kinderen eens sliepen was de mevrouw te moe om ook maar na te denken over een berichtje op het blog. Laat staan voor het bedenken en uitvoeren van allerlei creatieve uitspattingen. 

Langzaamaan werden de kinderen groter en gingen ze naar school. In de eerste vlaag van herwonnen vrijheid kon de mevrouw alleen maar apathisch op de bank zitten en naar Dr Phil kijken. Toen merkte ze dat haar handen weer de neiging kregen om allerlei dingen te gaan zitten doen. De mevrouw begon met het breien van kanten sjaals. 

Dat was niet genoeg. Binnen in de mevrouw zat een klein creatief monstertje dat naar buiten wilde. En dat weer berichtjes op het blog wilde plaatsen. Dus downloadde de mevrouw Instagram in de appstore en nam zich voor weer regelmatig te bloggen. Al is het maar een fotootje. 

Laten jullie dan de mevrouw af en toe even weten wat jullie ervan vinden? 

Deal!

Oh, en nu we toch bezig zijn, lees ook even dit...