Het 5-3-2 systeem? Een juich-tutorial.

Nooit, maar dan ook echt nooit heb ik iets om voetbal gegeven. Niemand hier in huis. Tot mijn zoon, van Persie II, ontdekte dat je tegen een bal aan kon schoppen. Meteen ging er van alles mis in mijn hoofd: zou ik dan toch nog moeten laten merken dat ik weet wat buitenspel is? Moet ik op een tochtig veld op regenachtige dagen staan juichen voor kleine modderige voetjes die mis schoppen?

Het antwoord is: ja. Het is zelfs zo erg dat voetbal de reden wordt dat de draak zijn zwemdiploma gaat halen. Want als hij A, B en C heeft mag hij.... Op voetbal.

Dus zitten wij nu ook naar het WK te kijken. Met een jongetje dat om elk doelpunt juicht. Ook die van Australië.

Tijd dus voor een juichslinger.

Als je zelf de slinger wilt maken dan mag dat! Download HIER het afbeeldingsbestand, print het zo vaak uit als je wilt en knip op de grijze lijnen uit. Bovenrand omvouwen, draadje er door, klaar! Of je maakt er met de perforator gaatjes en en rijgt 'm aan een draadje. Of je haalt de vlaggetjes net als ik even onder de naaimachine door.

Mocht je niet zo'n zin hebben om zelf aan de gang te gaan, maar wel de slinger willen hebben, dan kan ik 'm ook voor je maken! Kijk dan even op Hoppin' Up op Etsy, daar kun je de slinger per meter bestellen. Ik maak de slinger dan met glanzend papier en een mooi lintje, dat met de naaimachine is vastgezet. En als je voor 12 uur bestelt, wordt hij de zelfde dag nog gemaakt.

Is deze net wat te bont voor je, dan kun je de slinger van het EK 2012 nog gebruiken. Die vind je HIER.

Succes ermee!

Warm slapen

Oh jee, alweer ruim een maand geleden dat ik hier geschreven heb... Oei! Daar gaan de nieuwe voornemens! 

De hobbyboeken zijn wel weer uit de mottenballen, ik ben naarstig op zoek naar boeken om mee aan de slag te gaan. Dat betekent keuzestress. Nu nog iets uitzoeken om aan te beginnen. Ik heb wel alweer een pad naar mijn naaimachine vrijgemaakt, dus die is weer uit het vet. 

Was nodig, want de juf van de klas van mijn dochter is bevallen van een zoon. Tijd voor iets leuks. Dus hebben we alle kinderen in de klas een handje met textielverf laten zetten op een klein lapje witte lakenstof. En van al die lapjes heb ik een lekker warm dekentje gemaakt voor de baby. 

Ik hoop dat ze er veel plezier van hebben. Het was wat werk, maar dan heb je ook wat! 

Het kind moet natuurlijk ook wat aan. Dus deden we er een rompertje bij. Zelf gestempeld, uiteraard. Met zelf gesneden stempels, uiteraard.

En nu maar verder nadenken welk boek we als eerste gaan gebruiken.

Bij-vrij drinken. Een tutorial.

Mijn kinderen noemen alles wat rondvliegt een bij.

"Mama, een bij in de tent!" 

En als ik dan aan kom rennen is het een klein vliegje.

"Mama, een bij bij mijn drinken!" 

En als ik dán aan kom lopen, zit er een wesp in het glas. Ieuw. 

Maar onlangs had ik een helder moment. Ja echt! En aangezien ik mijn Nutella glaasjes en dekseltjes al bewaarde voor het bewaren en mengen van koekjesglazuur, heb ik het bijen-en-wespen-en-vliegen-en-hommels-in-mijn-drinken probleem voor eens en altijd opgelost. 

Nodig? Een Nutella glas (leeg uiteraard), een bijbehorend dekseltje en een gaatjestang. En dan doe je dit. 

Vergeet ook het kleine gaatje niet. Of eigenlijk, vergeet het eens wel en kijk wat er gebeurt. 

Het rietje gaat in het grote gat. En klaar! 

Bij een feestje doe je gewoon een stickertje op elk deksel, en de kids weten precies welk glas bij wie hoort. Voor binnen ook fijn, zeker als je net een nieuwe bank hebt. Bijvoorbeeld. 

Sterkte ermee! 

52 weken project

Een 365 dagen project is al een fenomeen. En dat lukt me aardig, elke dat een #wordjeblijvan foto op Instagram. Maar dit weekend werd bij ons een nieuwe bank geleverd, waar we meteen een nieuwe boekenkast hebben neergezet. En dan word ik weer geconfronteerd met mijn knutselboekenverslaving.

Ik neem me nu voor om elke week iets te maken uit één van mijn boeken. En het zijn er nogal wat. Dus daar zou ik wel 52 weken mee moeten kunnen vullen, toch?

Zo maar eens een eerste project uit zoeken...

Voorjaar

Afgezien van de enorme stapels eierkoekjes die klaarliggen om geglazuurd te worden zijn er veel dingen die "lente" schreeuwen... Zoals

En bijvoorbeeld 

En niet te vergeten 

Laat die zomer maar komen!

Niet vergeten...

Happy hookin'

Ik heb me voorgenomen om op Instagram elke dag een foto te zetten van iets waar ik blij van word. Vandaag is dat een schilderijtje dat ik heb geprobeerd te maken met een leuke app waarmee je bijna echt kunt aquarellen en schetsen. Heb zo niet bij de hand hoe die heet, zal morgen eens kijken. Maar ik ben er wel weer eens achter dat schilderen niet mijn ding is. Misschien kijk ik niet goed genoeg. Of is de verbinding tussen mijn hersenen en mijn rechterhand niet optimaal. Dat zal het zijn. 

Ach, valt best mee met een instagramfiltertje er overheen, toch? 

Nee, dan doe mij maar een haaknaald. Met instagramfiltertje, uiteraard. 

Lang zal ik leven

Ik ben weer eens jarig. Ik word 40. Voor iedereen die zegt dat het vanaf nu bergafwaarts is: gelukkig maar, want bergop moet ik veel harder trappen. 

Blijkbaar had ik er wel mooi weer bij verdiend. En dan wordt er ook altijd gestoepkrijt. Stoep gekrijt. Gekrijtstoept. Zoiets. 

Zo'n mooie tekening vraagt om een vervolg. Wordt vervolgd, dus. 

Lente

Dit jaar hebben we blijkbaar de winter overgeslagen. 

Aantal mm sneeuw: 0

Aantal echte vorstdagen: 0

Aantal cm ijs om te schaatsen: 0

Kans op een elfstedentocht: 0.

Ik vind het wel prima eigenlijk. Het duurt mij altijd al te lang voor de bomen weer blaadjes hebben en op mijn verjaardag morgen een barbecue kunnen doen is ook een unicum. En ik word blij van bomen met bloemetjes en blauwe luchten. 

Ik denk dat ik maar weer eens lekker aan de knutsel ga. In het kader van de lente ben ik bezig met een gehaakte kanten sjaal van tweedraads getwijnd linnen. Heel dun, maar wel fijn voor de zomer! 

Long time etc.

Lang geleden was er eens een mevrouw die een blog wilde bijhouden. Dat ging een tijdje goed, totdat de twee kinderen van de mevrouw rond gingen lopen en met hun tengeltjes overal aan gingen zitten, zodat de mevrouw nergens meer tijd voor had. Als de kinderen eens sliepen was de mevrouw te moe om ook maar na te denken over een berichtje op het blog. Laat staan voor het bedenken en uitvoeren van allerlei creatieve uitspattingen. 

Langzaamaan werden de kinderen groter en gingen ze naar school. In de eerste vlaag van herwonnen vrijheid kon de mevrouw alleen maar apathisch op de bank zitten en naar Dr Phil kijken. Toen merkte ze dat haar handen weer de neiging kregen om allerlei dingen te gaan zitten doen. De mevrouw begon met het breien van kanten sjaals. 

Dat was niet genoeg. Binnen in de mevrouw zat een klein creatief monstertje dat naar buiten wilde. En dat weer berichtjes op het blog wilde plaatsen. Dus downloadde de mevrouw Instagram in de appstore en nam zich voor weer regelmatig te bloggen. Al is het maar een fotootje. 

Laten jullie dan de mevrouw af en toe even weten wat jullie ervan vinden? 

Deal!

Oh, en nu we toch bezig zijn, lees ook even dit...